FriendFeed kapandı, hoplatamıyoruz, o zaman buradan. Stüdyoda, kontrollü ortamda yakalanması zor ruhlar adına. (Ali Farka‘nın oğlu, Vieux.)

Denk gelmediyseniz, şurada bir şeyler var hakkında. Az kişi olacak diye düşünüp gitmiştim, 1000′den fazla insan vardı hapishanenin önünde. Polis insanları dağıtmak için türlü numaralar denedi başta, ama öyle numaralara alışkın tecrübeli eylemciler yemedi hiçbirini. Sonra karşı karşıya geçildi zaten, beklenmeye başlandı.

Gündüz yakındaki ufak bir kilisede konuşmalar vardı, Davis’in yeğeni de konuşanlar arasındaydı. Kim olduğunu bilmediğim, muhtemelen ünlü birinin insanları ayağa kaldıran konuşmasından kısa bir parça kaydetmiştim, aşağıda. Bir de akşam hapishanenin karşısında beklenirken insanların el ele, kol kola söyledikleri bir şarkıdan bir parça var. Çok çarpmıştı o an, çok etkilemişti. Öfke, isyan, intikam gibi bir şey değil, belki onlardan çok daha güçlü bir şey var gibi gelmişti içinde.

İdamdan sonra birkaç arkadaşıma yazdığım kısa bir nottan:

İlk infaz saati geldiğinde (erteleme olmadan önce) susuldu, saygı duruşu gibi bir şey oldu. İçeride olduğunu düşündüğüm şeyleri hayal etmeye çalıştım, böyle bir anın hak ettiği ‘outrage’i [öfkeyi], üzüntüyü hissetmek istedim, olmadı. Sonra erteleme haberi geldi, herkes çıldırdı sevinçten. O zaman, hop, ağlamaya başladım. Bu kadar insan, bu adamın yanında durdular, bırakmadılar onu diye (bu cümleyi yazınca bile gözüm doluyor)…

Davis’in ablası, kilisede konuşan yeğenin annesi Martina Davis-Correia, idamdan birkaç ay sonra öldü. Troy ve Martina’nın annesi Virginia Davis ise idamdan birkaç ay önce ölmüştü.

İnsanlar henüz toplanırken, bir tutuklama

Davis’in yeğeninin kilisedeki konuşması

Kiliseden hapishaneye doğru yürüyüş (öndeki Davis’in yeğeni)

Hapishane karşısında bekleyiş

“Injustice anywhere is a threat to justice everywhere”

Zırhlar kalkanlar

İnfazın durdurulduğu haberi

Amerikan Yüksek Mahkemesi’nden haber bekleyiş

Karşı karşıya bekleyiş

Karşı karşıya bekleyiş

İnfaz haberi

Herkesi ayağa kaldıran konuşma

Dayanışma şarkısı

Küçükken üzerinde BOLİVYA yazılı “çekme” bir kaset vardı evde. İlker diye bir ağabey bırakmıştı bize, pek severdik, arada dinlerdik. Yıllar sonra bir gün heves ettim, merak ettim, daldım internete, saatlerce aradım, bulamadım. Onu ararken satış listelerinin diplerinde kalmış, haklarında hiçbir bilgi bulamadığım başka acayip albümler çıktı karşıma. Bu aşağıdaki de o günün mahsulü. Kim çalmış/söylemiş bilmiyorum. Adı Huallancayo, Peru’da kaydedilmiş.

Yukarıdaki fotoğrafı Werner Bischof Peru’da, Cuzco yolunda, bir kaza sonucu ölmeden kısa bir süre önce çekmiş. Doktorada kütüphanedeki fotoğraf kitaplarını karıştırırken görmüştüm ilk adını, karısına yazdığı mektuplar falan vardı, etkilenmiştim. Fotoyu ararken fark ettim, Bischof’un öldüğü yaşı geçmişim.