Bazı müzikleri dinlerken bir dikkat kesilme hali oluyor. Başa alıyorsun, tekrar tekrar çalıyorsun. Seviyorsun zaten, ama bir yandan tam anlayamadığın bir şeylerden bahsediyor gibi geliyor, bi eksiklik hissediyorsun, onun için de dinliyorsun. Tekrar tekrar dinledikçe oturuyor gibi. Öyle öyle anlıyorsun gibi, o anlamadığın şeyi.
Ama nasıl bir anlamak? Önceden bildiğin şeylerin/duyguların hangisinden bahsettiğini çıkartmak şeklinde değil sanki. Hatta daha önce hissetmediğin, ama sahip olduğun “duygular uzayı”nda yaşayan bir duyguyu bulmak gibi bile değil bazen. Sanki yeni bir duygu doğrultusu açılıyormuş gibi o duygu uzayına. Renk körü maymunlara* gen tedavisiyle pigment eklemişler, göremedikleri renkleri göstermişler. Onun gibi belki. Daha önce görmediğin bi rengi görmenin ötesinde, daha önce görmenin imkansız olduğu bir rengi görmeye başlamak gibi.
–
[*Hangimiz değiliz ki? Vicdan azaplı referans.]